Ere wie ere toekomt

Van één ding heb ik spijt dat ik het niet gedaan heb in Stein. Geen verkeerde beslissing genomen in de wedstrijd, geen verkeerd materiaal gebruikt,... Na de wedstrijd tijdens de podiumceremonie had ik de kans om Marieke te bedanken voor alles, maar heb een verkeerd antwoord gegeven aan de speaker.

Ik ga even een paar dagen terug, zondagavond Stein iets na 7h: mijn naam wordt afgeroepen als tweede, ik wandel naar het podium met Jul op mijn arm, die Hollandse speaker vond dit natuurlijk geweldig:
Speaker: "Nouw, wat leuk, brengt ie gewoon z'n kleintje mee naar het podium. Hoe oud is ie?"
Ik: "Vier maand"
Speaker: "Jaaa, je moet het maar doen hé, werken, zo'n kleine en dan nog de tijd vinden om te trainen om hier een prachtprestatie af te leveren."
Ik: "Tja, een droombaby..."

Verkeerd antwoord!!

Natuurlijk is Jul een braaf ventje dat ons altijd zeer goed laat slapen zodat ik overdag voldoende kan trainen, voor en na mijn professionele dagtaak. Maar de werkelijke reden stond natuurlijk iets verder met het fototoestel in aanslag. Alleen dankzij Marieke kan ik de nodige tijd in mijn sport steken. Alle uren die ik niet thuis ben 's avonds en in het weekend is zij alleen thuis met Jul. Tegen de tijd dat ik terugkom van mijn training is er altijd wel iets nuttigs gebeurd, eten gemaakt, gekuist, de was (voornamelijk die van mij) gedaan,... Ja zelfs de verbouwingen aan ons huis gaan verder zonder dat ik er mij op sommige momenten iets van aantrek en ja heren, heel af en toe wordt mijn fiets zelfs gekuist!! Ik zou echt niet weten wanneer ik dit allemaal zou doen moest Marieke het niet voor mij zou doen.

Het grote voordeel is natuurlijk dat Marieke in haar jeugdjaren zelf op een redelijk niveau aan triatlon heeft gedaan en zeer goed weet dat je niets voor niets krijgt, dat je alleen maar iets kan bereiken door te werken en veel tijd te investeren. Maar ze moet het wel nog willen natuurlijk...

Daarom nen dikke merci voor mijnen schat

Met papa op nummer twee!!

Zondag mocht ik voor het eerst op een podium gaan staan!
Héél fier op mijn papa mocht ik zijn zilvere medaile in ontvangst nemen!

JUL

Als alle puzzelstukjes passen...

... kan je enige tijd later met de nodige trots terugkijken. Tot zaterdag waren mijn beste prestaties ooit een 3de plaats op het EK duathlon en een 3de plaats op mijn allereerste Powerman in Luxemburg. Sinds zondag kan ik zeggen dat mijn 2de plaats in Stein deze twee met glans heeft voorbijgestoken.

Vrijdag vertrokken we al richting oosten en we waren nog niet goed en wel weg, of we stonden al op de pechstrook met een klapband, hopelijk zou dit geen voorteken zijn voor de wedstrijd! Eens aangekomen werd er nog een beetje losgefietst, goed gegeten en op tijd bedje in. Zaterdag moesten we ons reeds aanmelden en maakte ik van de nood een deugd om het parcours eens te verkennen. Ik wist al dat het lastig ging zijn, maar dat deert mij helemaal niet op zo'n wedstrijd. Hoe lastiger hoe beter. Ik ben het toch gewoon om constant in de Vlaamse Ardennen te trainen. De dutch mountains mochten dus geen probleem opleveren. Zaterdagavond arriveerden Mark en Marleen in onze sfeervolle stacaravan en konden we de laatste details (voeding) nog eens overlopen.

Zondagmorgen zag het er goed uit, het had een hele nacht niet geregend en 's morgens kwam de zon zowaar even piepen. Om vijf uur stond de wekker en met toch enige tegenzin werd er een goeie portie havermoutpap (deze had later op de dag wel andere plannen) naar binnen gewerkt. Als één van de eersten arriveerden we aan de haven van Stein. Zo had ik nog alle tijd om alles klaar te zetten, alles nog een dubbel te checken, herrineringen ophalen met oude bekenden (Remy Vasseur, ik zou hem later op de dag nog een paar keer tegen komen), afscheid te nemen van Marieke en Jul voor mijn doop op de 3/4 afstand. Ik had me voorgenomen om mij in het zwemmen niet te veel in te houden. Tijdens de eerste van de twee af te leggen ronden zwom ik vlot mee in een groepje, al voelde ik dat het niet veel sneller moest gaan. Na de eerste ronde moesten we even uit het water, trapje op, trapje af terug het water in. Spectaculair voor het publiek, maar niet voor mij. Als ik uit het water kom moet ik altijd even bekomen en eens in het water duurt het toch een paar slagen eer ik mijn tempo terug gevonden heb. Die tijd was net lang genoeg om de voeten van de laatste in groepje kwijt te spelen. In de tijden achteraf kon ik zien dat ik in die 2de ronde een kleine 2' verloren had ten opzichte van die mannen. Maar ik werd ook door niemand meer bijgehaald.

Eens uit het water was het de bedoeling om in de eerste ronde de kraan open te draaien tot ik wat volk zou tegenkomen. Het leven is aan de durvers en na 2/3 van de 1ste van 4 af te leggen ronde haalde ik mijn zwemgroepje terug bij. In die groep zaten ondermeer Remy Vasseur, die ook zijn debuut maakte op deze afstand, Bas Borreman, nummer 2 van vorig jaar, Corné Klein, nummer 4 van vorig jaar en nog enkele anderen. Op de tweede helling (3 hellingen per ronde) voelde ik dat ik toch wel iets vlotter naar boven reed als de rest. Het was Bas Borreman die de groep terug bracht. Op de derde helling wou ik de forcing voeren. Die hollanders zijn blijkbaar niet gewoon om op kasseitjes te rijden en in geen tijd had ik enkele 100m voorsprong bij elkaar. Terug aan de haven riep Marieke me toe dat ik in 8ste positie lag, ik viel bijna van mijn fiets van het verschieten, want zoveel man was ik nog niet gepasseerd. Ik probeerde het tempo gecontroleerd hoog te houden, maar de achtervolgers kwamen terug onder leiding van Borreman. Ik liet ze terugkomen en nestelde me in tweede positie. Bas op kop, ik erachter en de rest volgde in ons wiel. In de tweede ronde op de tweede helling zag ik dat de rest het moeilijk kreeg en maande Bas aan tot tempo tot de rest zou kraken. Dit gebeurde ook, de rest van de 107 kilometers verliepen zeer monotoon. Bas op kop tijdens alle "vlakke" stukken, ik op de echte hellingen (+10%). Langzaam aan reden we weg en kwamen we dichter bij een volgend groepje, maar dit had ik eigenlijk niet in de mot. Bij het ingaan van de laatste ronde twijfelde ik even of ik wel verder zou volgen, want het tempo van Bas bleef zeer hoog. Het leven is aan de durvers en ik volgde... Met nog vijf kilometer te gaan kwamen we plots bij de groep met onder meer Lautenbacher, de winnaar van vorig jaar. Pots streed ik om de vierde plaats in mjn eerste 3/4 triathlon.

Tijdens het fietsen had ik er goed op gelet om voldoende energie op te nemen. Alles wat je dan in je lijf kapt is echt niet smakelijk en niet zo makkelijk om te verteren. Bij het naderen van het wisselpark voelde ik dat mijn laatste flesje Born terug wou vanwaar het kwam, langs mijn slokdarm terug naar buiten. We zullen wel zien dacht ik...

Eens van de fiets liep ik als vijfde uit het wisselpark. Na een anderhalve kilometer was het dan zover, een boertje met inhoud... 10 seconden stil staan en weer op pad. Plots liep ik als bevrijd en kon vrij snel opschuiven naar plek drie. Nog steeds kon ik het niet geloven maar ik moest doordoen. Nog een dikke 25 kilometer te gaan op dat moment. 5 kilometer ervoor raakte ik even in paniek toen ik merkte dat ik mijn hartslagmeter vergeten was in de wisselzone. "Voldoende eten en kopje gebruike" dan moest het wel lukken. Op het einde van elke ronde stond Marieke klaar met 2 nieuwe energiegellekes. Zo werd ik enigzins verplicht om per ronde 2 gellekes te eten. Bij het ingaan van ronde twee begon mijn maag weer op te spelen. Born maakte plaats voor Cola en zo nam ik toch nog wat koolhydraten tot mij. Iets voorbij halfweg in ronde twee kreeg mijn ontbijt precies ook een beetje heimwee en moest alles eruit! Net aan een bevoorradingspost heb ik ongeveer een minuutje stilgestaan, mond spoelen met wat water, wat cola en weer weg. Voor mijn pauze was ik terug opgeschoven naar plaats 2. Lautenbacher maakte van mijn pauze gebruik om me mijn 2de plaats wee af te snoepen. Met wat minder last kon ik weer op weg. Net toen ik Lautenbacher terug ter orde riep om mijn tweede plaats terug te eisen vloog Remy Vasseur ons voorbij. Hij ging zo snel dat ik de begeleidende fietsers erop attent moest maken dat Remy nu 2de was en ik derde. Zij waren ervan overtuigd dat hij één van de deelnemende trio's was. Achteraf zou blijken dat hij 8(!!!) minuten sneller zou gelopen hebben als ik. Derde plaats mooi zou je denken, maar nog was het niet gedaan...

Bij het ingaan van de laatste ronde zag ik een fietser staan bij een atleet. Er waren enkel fietsers op het parcours bij de eerste drie atleten. Jerzy Kazimier die de hele tijd met meer dan 5 minuten op kop liep moest volledig uitgeput de strijd staken, hepla ik weer tweede. Met nog zes kilometer te gaan liep ik steeds verder uit op Lautenbacher en kon zo nog relatief rustig naar een schitterende tweede plaats lopen.

Aan de meet liep ik recht in de armen van Marieke en Jul, die voorbij de security waren geraakt, om mij als eerste te feliciteren. Alle oppofferingen, alle uren (voor mij trainingsuren, voor Marieke uren alleen thuis), alles in het teken van de sport kan dan toch eens op een dag renderen. Die dag (hopelijk een eerste van nog enkele mooie prestaties) was zondag 24 juni 2007 in Stein (NL)

Regelmatig wordt er mij gevraagd wanneer ik mijn eerste Ironman ga doen. Wel... al enige tijd zeg ik binnen twee jaar, maar misschien zou ik na Stein wel "nooit" gezegd hebben. Omdat dit resultaat nu schitterend was ga ik mijn plannen in die richting ook niet wijzigen. Verstand gebruiken en rustig opbouwen. In 2009 ben ik nogaltijd maar 28 jaar en heb zelfs dan nog tijd zat om in Hawaii te raken, wat uiteindelijk wel voor veel atleten de bedoeling is. Als ik start op een Ironman zal het ook de bedoeling zijn om mij direct te kwalificeren voor de moeder aller triatlons en wil in mijn voorbereiding ook geen onnodige risico's nemen.

Tijdens de wedstrijd heeft Mark verschillende foto's genomen, die cd heb ik nog niet maar voor uitslagen, foto's en videomateriaal kan je steeds vinden op de website van de wedstrijd zelf.

Ik heb m'n wagen volgeladen

Voila, de auto steekt vol. Nog een uur en we vertrekken richting Maasmechelen. Op een camping hebben we daar een chalet gehuurd tot maandag om mij in alle rust te kunnen voorbereiden op de wedstrijd van komende zondag. Alles steekt erin, alleen moet ik straks Jul (bij de onthaalmoeder) en Marieke (op school) nog gaan oppikken. Voor Jul er was vond ik het al een hele organisatie om alles mee te krijgen naar een wedstrijd. Als daar dan een kleintje van 4 maand bij komt, moet je nog meer opletten dat je alles mee hebt. En dan heb je nog niet overnacht!! De weergoden zullen ons dit weekend iets minder goed gezind zijn, dus moet je daar dan ook nog eens op voorbereid zijn!! Ik ben daar geen held in. Overal in het land moeten wel ergens spullen van mij liggen die ik ooit vergeten ben, ofwel ben ik ergens ter plaatste en ligt mijn gerief nog thuis... Al een geluk voor mij dat Marieke een beetje meer georganiseerd is! Hopelijk hebben we niets vergeten want Maasmechelen - Kerksken doe je nu niet op 5 minuten.

De laatste week voor de wedstrijd heb ik vooral mijn hersenen gepijnigd op mijn menu voor Stein. Wat moet je eigenlijk eten tijdens een wedstrijd van 6 uur. Gelukkig kon ik de hulp rekenen van Bert, die mij uitgebreid zijn eetgewoontes uit de doeken heeft gedaan en Joris Stiers van Born. Dankzij hun goede raad zal ik niet zonder de nodige energie vallen. Voor de praktische uitwerking ter plaatse kan ik op de hulp rekenen van Mark. Ja, zo een wedstrijd vraagt veel meer dan je zou denken.

Nu nog Jul zijn fruitpap klaarmaken voor deze middag, dat die jongen ook niet zonder energie komt te zitten natuurlijk en dan weg. Eens ginder aangekomen wordt er vandaag nog wat losgelopen en losgefietst om er dan zondag volledig in te vliegen! Hoe het ginder in de hollandse heuvels is afgelopen laat ik jullie maandag of dinsdag weten...

tot dan

Helemaal choco

Deze woorden kwamen ooit uit de mond van Dave Bruylandts (in den tijd dat hij nog bij de profs mocht meedoen) toen een journalist hem na een lastige rit vroeg hoe hij zich voelde. Momenteel voel ik net hetzelfde.

Dit weekend werd de hand gelegd aan de ultieme voorbereiding voor de wedstrijd in Stein volgende zondag. Wegens wat slaaptekort werd de ochtendsessie op vrijdag in het zwembad maar geschrapt. 's Avonds 2uur op mijn fietske met 4 hellingen op de grote plaat, altijd eens plezant zo een krachttraining. Zaterdag werd er eerst gefietst door de Vlaamse Ardennen, 120km in 4h zonder speciale intensiteitblokjes, maar wel regelmatig een lekkere regenvlaag op mijn kop. Zoals elke zaterdagavond trok ik naar het zwembad in Zottegem voor 3km. De kern van de training bestond uit 3 reeksen van 2x50 en 2x200. De 50-en gingen tussen de 37" en 39", de 200-en in 2'45", rust tussen de inspanningen was slechts 5". Het gevoel was supergoed en ik kan volgende week met vertrouwen de haven van Stein induiken voor 3km.

Deze morgen vroeg uit bed voor 90 fietskilometers. Bij ons thuis vertrokken richting Zottegem, Brakel, Oudenaarde, Zottegem, Sint Lievens Houtem en zo terug naar huis, onderweg stonden mij 3 x 10km aan wedstrijdsnelheid te wachten. Eens thuisgekomen kwam het erop aan om mijn voorraden terug aan te vullen want ik ging deelnemen aan de Deeskensveldjogging. Een 15km stratenloop met start en aankomst op 100m van mijn deur. De eerste twee ronden van de drie gingen supergoed, maar dan voelde ik de energie en de frisheid weglopen uit mijn benen. Halverwege de laatste ronde werd ik bijgehaald en moest ik het net afleggen in de sprint voor de overwinning. Een overwinning in eigen straat was natuurlijk mooi meegenomen, maar ik was wel tevreden met mijn trainingsweekend!

Nu komt het er vooral op aan om voldoende te rusten, op de correct manier mijn energievoorraden terug aanvullen tegen zondag en mij mentaal voorbereiden op mijn eerste 3/4 triatlon uit mijn carriere.

In de grootste loopwedstrijd te wereld...

... heb ik op kop gelopen!!!

Elk jaar wordt onder andere in Frankfurt (andere locaties zijn onder meer New York, Sydney, Chicago, Londen, Johannesburg, Singapore,...) een massaloop voor bedrijven georganiseerd. Dit jaar waren er meer dan 2000 bedrijven die zich aangemeld hadden voor de JP Morgan Chase Corporate Challenge, samen goed voor bijna 70000 lopers, joggers en wandelaars. Op uitnodiging van Polar Duitsland namen drie collega's en ik deel. Ik wou vooral eens weten hoe ze dat daar gingen oplossen, als je weet dat er bij de 20km van Brussel telkens weer opnieuw chaos is aan de aankomst. Daar doet dan "slechts" 25000 mensen mee. Hier bedraagt de afstand ook maar 5,6km!! Om jullie een idee te geven, mijn collega's stonden ongeveer in 3/4 van het pak bij de start en zij deden er 40' over om maar aan de start te geraken. Je kan ookhier steeds een kijkje nemen en alle finishers op video bekijken.

Op één of andere manier was het me toch gelukt om op de eerste rij te starten (wie zoekt die vindt). De start verliep vrij vlot maar verschrikkelijk snel. Ik had me voorgenomen om eens te zien wat ik nog waard was op zo een korte afstand. Van in het begin knallen en langzaam doodgaan, dat was het opzet! En ik moet zeggen, daar ben ik vrij goed in geslaagd. In de tweede bocht op de brede lanen in Frankfurt begreep de kopgroep blijkbaar de richting niet goed en liep ik ineens vooraan. Zo een lege laan voor u, met een 70000 man sterke meute op je hielen is toch wel een speciaal gevoel dat ik niet snel meer zal meemaken. Na een kleine kilometer kwamen de twee verschillende startplaatsen samen en werd ik ineens teruggeslaan naar positie 20. De volgende 4,5 kilometer was het afzien geblazen. Pijn, zere poten, ontploffende kuiten, blokkerende quadriceps, melkzuur tot achter mijn oren waren mijn deel. Er passeerden nog een aantal lopers mij. Na een 18' durende supersnelheidstraining eindigde ik nog net in de top 30.

Nu nog een weekend zwaar trainen. Morgen (zaterdag) 120km fietsen en een goeie drie zwemmen met enkele intensieve stukken. Zondagmorgen staat de fiets dan weer klaar voor 3h met 3x10km aan wedstrijdintensiteit. Mijn voorbereiding voor Stein wordt afgesloten met een loopwedstrijd in eigen straat. Trainen, trainen, trainen en dan RUSTEN om volgende week mijn eerste seizoendeel af te sluiten in the dutch mountains.

We zullen doorgaan...

...zal deze week niet te horen zijn in de Gentse gemeenteraad zijn waar Guy en Freya een zitje naast elkaar hebben... Maar dit staat wel op mijn trainingsschema. Het lichamelijk leed was vrijdagavond grotendeels geleden zodat we slechts 1 dag ontbreken in "het plan STEIN".

Gisteren zat ik reeds op mijn fietsje bij het eerste ochtendgloren, maar ook bij de eerste donderslagen. Op weg naar Itterbeek (waar Mark me opwachtte) was ik al volledig uitgeregend, maar ik moest en zou 160km fietsen die dag. Toen ik er al 31 gereden had vertrokken we samen voor de semi-klassieker, de brabantse pijl, van de VWB. Waar we allemaal gezeten hebben zou ik begot niet meer weten. Op sommige momenten wisten we zelf niet of we in Vlaanderen of Wallonië zaten, maar het was wel een mooie rit. Met dank aan de regen, die ervoor zorgde dat er aan de bevoorrading genoeg was voor iedereen. Om 12h15 zaten mijn 160km er al op! In de namiddag naar het zwembad van Kapelle-op-den-Bos voor een extensieve prikkeltraining. Deze trainingsdag werd afgesloten aan de barbeque, kwestie van terug op krachten te komen.

Deze morgen heb ik de dijken van Schelde en Dender platgereden, 90km aan een hoge frequentie. Het trainingsweekend werd afgesloten met een duurloop van 14km in 1h.

In Stein moeten er 30 loopkilometers afgelegd worden. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik daar helemaal niet gerust in ben. Dit is een afstand die je niet zomaar elke dag kunt trainen. Morgenavond in het Park in Aalst zal ik alvast een poging ondernemen om 2h te lopen (voorlopig langste training is 1h45). Ik weet dat de conditie momenteel zeer goed is, maar op een wedstrijd van om en bij de 6h heb je iets meer nodig dan alleen een goede conditie... En NEEN ik heb het hier niet over allerlei duistere praktijken. De Bidon van Jef zal er niet bij zijn, wilskracht, karakter en doorzettingsvermogen des te meer...

Lichamelijk leed

Volgens "het plan STEIN" zou ik vandaag terug aanknopen met enkele kwaltiteitstrainingen. Na een zeer goede recuperatie van de wedstrijd in Leuven zat ik weer vol energie om er terug in te vliegen. Normaal gezien lag ik deze morgen om 7h in het aalsterse zwembad om oa 4x800m af te leggen. Maar mijn nek heeft er anders over beslist. Wat gisteren begon als wat zeurende pijn tussen hals en schouder is deze morgen uitgegroeid tot een bewegingsradius van mijn hoofd van 15° naar links, 10° naar rechts, 20° naar onder en 5° naar boven.

Zelfs dit is te weinig om veilig met de wagen te rijden (laat staan dat trainen mogelijk is) en heb ik mij dan maar in de onmogelijkheid te werken gemeld bij mijn baas. Zo kan ik de hele dag thuis wat rondlopen met een licht voorover gebogen hoofd. Straks kan ik mij even naar de apotheker begeven (200m wandelen) om wat pijnstillers te halen in de hoop dat dit mijn bewegingsradius wat zal vergroten...

Een wedstrijd met mooie verrassingen

Thierry Verbinnen die met 11' (!!!!) voorsprong begint te fietsen op nummer 7 (ikke). Dennis Devriendt die zonder omkijken op en over gevestigde waarde Bruno Clerbout zich naar een tweede plaats knokt. Nick Baelus die tussen alle verbouwperikelen door (en ik weet ook hoe zwaar die kunnen zijn) vierde wordt. Ikzelf die beslag leg op een mooie vijfde plaats.

Je leest het 3 van mijn vijf vooruitgeschoven favorieten eindigen wel degelijk in de top 5. Nick had ik schromelijk over het hoofd gezien en ook Hans Moonen die Karel Pardaens net voor kon blijven in de strijd voor plaats zes, mijn welgemeende excuses heren! Zoals in mijn vorige blog al geschreven dien je toch wel ettelijke minuten voorsprong te hebben op de "Rosse raket" om hem voor te blijven. In mijn geval waren dit er naar het schijnt 5, om hem (terug) naar het schijnt met 2'30" voor te kunnen blijven. Ik heb nog geen officiële uitslag gezien, vandaar de veronderstellingen voor de tijden.

De zwemstart verliep voor mij vlekkeloos en kon bijna de hele tijd Karel Pardaens in het oog houden, zo wist ik dat ik niet zo slecht bezig was. Na een 2000m verloor ik de voeling met Karel en raakte ik wat op de dool. In een zwembad rechtdoor zwemmen is heel simpel, kijk naar de tegels en volg de lijn. In open water is dit een heel ander verhaal. Hier moet je regelmatig voor je uitkijken om zo te zien waar je ligt. Even kwam ik zelf in aanraking met enkele braamstruiken aan de zijkant. Tot even daarvoor dacht ik het mijn collega zwemmers waren die scheef zwommen, maar toen was ik wel zeker dat ik het was...

Eens uit het water begon de rush naar voor. Met dank aan de Waal Sylvain Denis. Hij hield het tempo hoog op de vlakke stukken, 90% van het parcours, de twee hellingen nam ik voor mijn rekening. Met nog twee, drie andere mannen in ons zog haalden we verschillende fietsers bij. Om een nog voor mij onverklaarbare reden viel Sylvain weg vooraan, zo zakte het tempo aanzienlijk in de laatste ronde. Op dat moment was ik echt niet in staat om het tempo te onderhouden. Nick Baelus kon van deze tempoverzwakking profiteren om op een 15tal kilometer nog een gat te slaan van meer dan 1 minuut. Op dat moment was ik vooral blij dat er niemand meer terugkwam uit de achtergrond.

De voorsprong van Thierry, Dennis en Bruno was na de looproef zo immens dat ik mij geen illusies hoefde te maken over het podium. Een verzwakkende Joury Gokel en Nick waren nog binnen handbereik. In de tweede van de vier af te leggen ronden passeerde ik dan Joury, deze zou nog net binnen de top tien eindigen. Een ronde verder liep ik bijna op de hielen van Nick, 10" scheidden me van een mooie vierde plaats. Ondanks felle aanmoedigingen van Marieke, Jul, Klaartje, Guy en Bram (de hevigste van allemaal) en Wim DD, deze had blijkbaar wel zijn loopbenen mee, maar ik weet nogaltijd niet of hij eigenlijk gestart is, tijdens de loopproef liep hij rond met de nummer van zijn madam (die lek was gereden) om iedereen in de top van de wedstrijd te informeren over snelheid, afstand en tijdsverschillen, begon ik mijn klopje te krijgen. De hartslag zakte, 10" werden 15", 15" werden 20" en weg vierde plaats.

Na een lange dag, zeker voor Marieke en Jul, konden we met een meer dan goed gevoel terug huiswaarts keren. Een mooi resultaat, een mooi kleurtje en zere benen waren ons deel vandaag. Nu staan er een paar dagen recuperatie op het programma om er dan nog eens stevig in te vliegen met het oog op Stein binnen drie weken...

Mijn persoonlijke fotografe, Marieke, heeft nu andere zorgen aan haar hoofd tijdens de wedstrijd. Maar ik ben er zeker van dat binnen dit en een paar uur op de site van Jim De Sitter (www.3athlon.be) de meest prachtige fotos van de wedstrijd zullen staan pronken. Waarvoor dank Jim!! Om een klein beetje uit de kosten te geraken voor zijn site verkoopt Jim een prachtige verjaardagskalender met schitterende fotos van tal van belgische triatlontoppers, en ik :-). Voor amper €15 kan ook deze in jouw toilet omhooggehangen worden...

1/2 triatlon in Leuven

Morgen staat mijn eerste piek van het seizoen gepland. De halve triatlon van Leuven (2500m zwemmen, 87 km fietsen en 20 km lopen) wordt in en rond de vaart in Wilsele beslist. Het zwmeparcours is één lange recht lijn van 2500m, tijdens het fietsen moet 5 x de Boulemberg overwonnen worden, de rest is zo plat als een biljarttafel. Op diezelfde biljarttafel moeten we dan nog 20 km lopen. De concurrentie zal iets steviger zijn als in St.-Laureins.

Eerst en vooral zijn er de thuisatleten Karel Pardaens en Thierry Verbinnen. Als Karel zijn loopturbo aanslaat kan je maar beter een voorsprong van ettelijke minuten hebben of hij bezorgt u een valling door de snelheid waarmee hij je voorbijraast. Wat Karel zijn wapen is, is dan weer de handicap van Thierry. Al is hij niet meer enkel de zwemmer van enkele jaren terug, met voorsprong als eerste uit het water, zijn maat Stijn Goris (die dit weekend een ITU wereldbekerwedstrijd in Madrid betwist) zo veel mogelijk voorsprong bezorgen om dan door bijna door Jan en alleman voorbijgelopen te worden. De loopcapaciteiten van Thierry mogen ondertussen ook wel gezien worden, zie maar naar zijn vierde plaats op het BK kwart vorig jaar!

Bruno "Bruce" Clerbout is de meest bescheiden triatleet die ik ken. Van alle toppers heeft hij denk ik al aan de meeste wedstrijden van deze afstand meegedaan, ervaring zat dus. Aan klasse ontbreekt het hem zeker niet, won vorig jaar de zware wedstrijd in Eupen. Zijn sterk punt is dat hij niet echt een zwak punt heeft. Al kan hij niet mee met de topzwemmers, maar dankzij een sterk fiets- en looponderdeel eindigt hij steevast voorin.

In een niet-stayerwedstrijd heb je niet veel aan een ploegmaat, maar mentaal kan het misschien interessant zijn voor Dennis Devriendt dat Thierry iets voor hem uit het water komt. Dennis heeft zich op een zeer korte tijd omgeschoold van zwemmer naar compleet triatleet. Hij is vooral zeer sterk op de iets kortere afstand, maar is zich aan het omscholen naar het langere werk...

De verrassing van vorig jaar op het BK 1/2 triatlon was Joury Gokel. De reactie van de meeste atleten was toen was vooral: "Joury wie?" Hij is nog beter geworden dan vorig jaar. Bewijs hiervan zijn de 2 tweede plaatsen in De Haan en St.-Laureins.

Dit zijn voor de meesten wel de 5 belangrijkste kanshebbers, natuurlijk zal ik proberen om zodicht mogelijk in hun buurt te eindigen. Op een langere afstand weet je natuurlijk nooit. Vorm van de dag, de man met de hamer, materiaalpech,... zijn allemaal zaken die ook mij kunnen overkomen, maar die mij evengoed in die topvijf kunnen brengen. Ik ben natuurlijk niet de enige die daar zo over denkt... Andere kanshebbers voor de top 10 zijn in willekeurige volgorde: Bert Ackaert, Kurt Vanhaeverbeke (als hij niet te veel achterstand heeft na het fietsen), Emanuel Spoiden, ploegmaat Dirk Huyberechts; Jonathan Léger (ervaring zat op het langere werk), Wim De Doncker (maar dan zal hij wel uit een ander loopvaatje moeten tappen als vorige week), hardrijder Marc Pollet. En ik vergeet er dan waarschijnlijk nog een aantal.

Eén ding staat zeker vast, het zal een mooie en spannende strijd worden morgen in Leuven aan de vaart. De gladiatoren worden om 11h te water gelaten en een uur of vier later is de winnaar bekend.