Eén week niet lopen

Gisteren voor alle zekerheid toch maar eens naar de dokter geweest. Die had goed en slecht nieuws. De pijn en de zwelling in mijn voet zouden vrij snel weg gaan, maar mijn gewrichtskapsel was wel een klein beetje geraakt. Ik kan daar snel terug mee lopen, maar het risico op verdere blessures wordt dan wel groter. Hij vond het eerder raadzaam om een week niet te lopen om zo de bealsting toch zo klein mogelijk te houden.

Door de pijn aan mijn linkervoet wandelde ik natuurlijk wat anders (noem het maar manken). Hierdoor ging ik wat compenseren met mijn andere voet. Hier kwam dan terug een kleinere blessure, die ik al van de wedstrijd in De Haan had, terug de kop opsteken. Ik kon er wel mee lopen, maar echt pijn deed het niet, behalve nu natuurlijk. Die week zonder lopen zal mijn beide voeten deugd doen.

Dit weekend en de komende dagen zal het accent dan vooral op fietsen en zwemmen liggen. Niet alleen zelf zwemmen, maar morgen de eerste "zwemles" voor onze Jul. Als hij het talent van moeder en vader samen heeft kan het nog eventjes duren eer hij deftig kan zwemmen, maar hopelijk vindt hij het een beetje leuk om in zo een groot bad te plonsen, het zijne in de badkamer vindt hij toch al leuk...

Poot omhoog

Deze week stonden in tegenstelling tot de voorgaande weken, geen extra avondactiviteiten op het programma. Er was weer wat tijd om terug gestructureerd te trainen. Maandagavond rustig begonnen met een duurloopje van 50'. Gisterenochtend stond er een zwemtraining op het programma met enkele extensieve prikkels. 's Avonds kon ik (dank u wel zomeruur) voor de eerste buiten fietsen. Bij ons vertrokken richting Ninove, dan naar Geraardsbergen, binnendoor naar Brakel, Zottegem en terug naar Kerksken, goed voor 64km, en daarnet een iets langere duurloop van 1h20.
Toen we een tijdje geleden in Kerksken kwamen wonen had Bob, die ook loopt en iets verder woont, mij ongeveer beschreven waar hij meestal ging lopen. Ik denk dat ik het ook maar "ongeveer" gevonden heb. Gevolg; een veldbaan die doodliep, ik kon op mijn stappen terugkeren. Een andere veldbaan dan maar... hetzelfde resultaat! De derde keer was ik het beu om steeds dezelfde weg terug te keren en ben ik gewoon door de weide gelopen, dan een maïsveld (waar nog maïs stond van vorig jaar), nog een weide, weer een omgeploegde akker.... Op dat moment wist ik terug waarom ik geen veldloper ben gebleven... Kijken waar je loopt, supergeconcentreerd en toch nog mijn voet omslaan! Eventjes pijn doorbijten, daarna ging het weer over. Ik was nog maar een 20tal minuutjes weg en besloot verder te lopen. De laatste 10' voelde ik terug wat pijn, maar toen ik thuis kwam en mijn schoenen uitdeed begon hij toch wat op te zwellen. Na wat ijs en zalf hoop ik dat de schade morgen zal meevallen.
Ik heb al redelijk wat voeten omgeslaan, verzwikt en verstuikt, dus weet ik ondertussen waarover ik spreek. Nu doet het nog pijn maar in principe kan ik morgen wel fietsen, maar lopen zal toch een tweetal dagen niet aan de orde zijn. Morgen trek ik 's avonds naar Mechelen voor een snellere fietstraining rond "de put in Walem", vrijdag staat er dan nog een zwemtraining op het programma en hopelijk kan ik zaterdag terug lopen.

De batterijen proberen opladen

De voorbije weken waren redelijk hectisch. Een paar werkdagen van 16h, eentje van 13h, tussendoor zo goed en zo kwaad mogelijk (soms tegen beter weten in) wat proberen te trainen, onze Jul die ook wat tijd vraagt... Deze nacht heeft Marieke hem zelf twee keer eten gegeven zonder dat ik het gemerkt heb. Dit is natuurlijk wel een voordeel van vermoeidheid, ookal weent hij nog zo hard, ik slaap er gewoon door. Dit weekend zal ik ook slechts de tijd hebben om twee keer twee uurtjes te fietsen. Misschien is het wel beter zo... Vooral op tijd en stond rusten en elk vrij moment wordt dan ook benut om de nodige slaap in te halen. Zondag wordt de hectische maand maart afgesloten met de jaarlijkse zwemloop van onze club in Hofstade (bij Mechelen). Daarna wordt het iets rustiger en kan ik weer op een gestructureerde manier aan de verdere voorbereiding van het triatlonseizoen werken.

Veloopzwem De Haan

Gisteren stond in De Haan de klassieke seizoensopener op het programma. Wegens het nog iets de koude weer wordt er wel nog in een zwembad gezwommen. In de voormiddag tussen 8 en 12 dook iedereen één voor één in het zwembad voor 500m. Om 15h vertrok de snelste zwemmer als eerste met de fiets. De tweede vertrok er net achter met het tijdsverschil uit de zwemproef. Na 8'30" (tijdsverschil tussen de snelste en traagste zwemmer) was iedereen vertrokken voor 28km fietsen en 7km lopen.
Over mijn zwemproef was ik redelijk tevreden. 6'47 voor 500m komt ongeveer overeen met 1'19 per 100. Door werkomstandigheden kon ik deze week enkel vrijdag 1500m loszwemmen. Conditioneel zal dit niet veel veranderd hebben maar het watergevoel was er toch niet helemaal. Ik had gehoopt op 1'20 per 100, dus ontevreden kon ik niet zijn. Met de atleten die ik vooraf met stip had aangeduid waren de verschillen niet zo groot; Marc Geerts: 3de tijd 6'10 - Wim Van de Wielle: 5de tijd 6'23 - Gokel Joury: 10de tijd 6'33 - Wout Moreel en Nico Huybrechts 19de tijd met 7'03.

Om drie uur mocht ik als 16de vertrekken voor het fietsonderdeel. Ik wou zo snel mogelijk proberen opschuiven, maar niet te veel krachten te verspelen. Ik was er 100% zeker van de Nico mij snel ging bijhalen. Als ik mijn wagonnetje bij hem kon aanpikken kon ik misschien mee opschuiven naar voor. Op het moment dat Nico na een 5 tal kilometer bij mij kwam reed ik samen met Rudi Claes. Die had mij ondertussen al het één en het ander verweten terwijl hij zelf zijn werk niet naar behoren deed. Na een lange beurt op kop tegen wind, deed ik naar Rudi een teken dat hij moest overnemen, op dat moment demarreert Nico en lijkt Rudi te volgen. Ik moest even bekomen van mijn kopbeurt en Rudi hield plots de benen stil. Nico weg natuurlijk en ik een eerste keer gekl*** door Rudi Claes.

Drie vierde van een ronde later kon local hero Marc Pollet bij mij aansluiten. Ondertussen zweefde ik ergens tussen twee groepen. Wij kwamen korter op het het groepje met oa Wim Van de Wielle, maar het groepje achter ons met oa Wout Moreel kwam ook wel dichter. Marc plaatst een versnelling en wou zo snel mogelijk naar Wim en co rijden. Ik zag dat Wout en Niki Devoldere versnelden uit hun groep, maar besluit eventjes te wachten om mij achteraan de tweede groep te zetten. Op dat moment rijdt Rudi Claes in die groep derde, en rara die houd ineens zijn benen stil. Van de mannen die achter Rudi in die groep zaten hebben we niemand meer gezien, maar ik mocht weer alleen een gat toerijden, een tweede keer gekl*** door Rudi Claes, waarvoor mijn oprechte dankbetuigingen.

In de laatste van de drie af te leggen ronden reden Niki en Marc nog weg bij ons, maar ik wist dat we die wel zouden terugzien tijdens het lopen. Eens van de fiets begon mijn remonte goed. Vrij snel was ik verlost van mijn fietsgezellen en kon ik Niki bijhalen, ergens halverwege had ik ook Marc teruggepakt. In de verte zag ik Jan Peiren nog lopen en bij hem was het beste er ook af. Onderussen had Wout zijn tweede adem gevonden, die had blijkbaar nog wat over en kon mij achterlaten. Zo liep als zesde over de meet. Enige vorm van ontgoocheling werd meester van mij, eerst en vooral omwille van het koersgedrag van enkele personen, maar ook omwille van mijn fiets- en loopniveau. Zwemmen was wel ok, maar mijn trage fiets- en loopkilometers mogen nu wel plaats maken voor iets snellere stukken. De basisconditie is momenteel zeker ok, maar om dat extraatje nog te hebben in wedstrijden heb ik nog wel wat werk. Maar er is ook nog tijd natuurlijk...
Aan de supporters zal het alleszins niet gelegen hebben, de hele reeks Peeters-zusjes waren met aanhang naar De Haan afgezakt om mij aan te moedigen. Rube heeft zijn keeltje schor geroepen, alleen onze Jul heeft er zich vooral niets van aangetrokken en sliep rustig voort.

Oh ja de wedstrijd werd gewonnen door Marc Geerts na een spannende strijd met Joury Gokel. Nico geraakte uiteindelijk niet helemaal vooraan en werd derde. Een volledige uitslag en veel foto's kan je vinden op www.3athlon.be.

Nog 5 keer slapen (of ook niet)...

... en het is zover. Met de Veloopzwem van De Haan komende zaterdag begint mijn seizoen 2007. Hier moet eerst 500m gezwommen worden in de voormiddag. In de namiddag start iedereen voor 28km fietsen met het tijdsverschil van het zwemmen, aansluitend wordt er 7km gelopen. Belangrijk is deze wedstrijd niet, maar een mooi resultaat is altijd mooi meegenomen. Met de komst van Jul worden mijn trainingen natuurlijk wel wat aangepast, maar op dat gebied hebben we wel een droombaby. Hij eet en vooral hij slaapt heel goed!
Voor een wedstrijd als dit weekend stel ik mij steeds de vraag, moet ik daar wat specifiek voor afbouwen en neem ik toch wat rust of blijf ik goed doortrainen? Want in een wedstrijd moeten vaststellen dat je te vermoeid bent voor een goed resultaat vind ik maar zonde. Een wedstrijd is voor mij een wedstrijd en geen intensieve training. Nu moest ik mij die vraag niet stellen. Deze week (en ook volgende week) worden redelijk zwaar op professioneel gebied. Vooral de zwemtrainingen zullen er deze week bij inschieten wegens tijdsgebrek.
Als je mijn trainingsuren van deze week bekijkt zou ik in theorie redelijk uitgerust moeten zijn, maar ik vrees er wat voor... Als ik dinsdag- en woensdagavond om 1h in bed zal liggen, zal ik tevreden zijn. Hopelijk slaapt Jul dan wat goed want de volgende ochtend moet er terug om 6h30 opgestaan worden.

Terug atleet...

Vorige week stonden de trainingsactiviteiten op een laag pitje. Ik vertoefde meer in het ziekenhuis dan ergens anders, niet dat ik het erg vond, maar van trainen kwan er niet veel in huis. Sinds vrijdagmiddag zijn Marieke en Jul terug thuis en kon ik rustig terug aan de conditie werken.

Ondertussen is het al 1 maart en het nieuwe seizoen nadert met rasse schreden. Een van de psychologische voorbereidingen op het nieuwe seizoen is de aanschaf van een nieuw paar wedstrijdschoenen. Vandaag nam ik even de tijd om nog eens binnen te springen bij Running Mate in Kampenhout. Al twee jaar is Mario mijn trouwe sponsor. Elk jaar krijg ik van hem een budget om bij hem in de winkel materiaal aan te kopen. Mijn contract liep deze maand af, en vandaag heeft Mario dit met twee jaar verlengd. Zo zal het logo van Running Mate ook de komende twee jaar op mijn loop- en wedstrijdkledij staan.

Toen ik bij Running Mate binnenkwam viel mijn oog op een nieuw schoentje van asics, de GEL-NOOSA TRI 2. Bij een korte test op de loopband viel meteen op hoe licht en soepel deze schoen is en mij toch voldoende steun geeft. Bovendien is dit een redelijk exclusief schoentje, maar vooral heel flashy! Ik vind het toch altijd leuk om op wedstrijd met iets speciaal af te komen, vandaar mijn schoentjes. Hopelijk zullen mijn prestaties dit seizoen even fonkelend zijn als mijn nieuwe schoenen. In De Haan (17 maart) zal ik ze alvast al eens kunnen testen.