Poot omhoog

Deze week stonden in tegenstelling tot de voorgaande weken, geen extra avondactiviteiten op het programma. Er was weer wat tijd om terug gestructureerd te trainen. Maandagavond rustig begonnen met een duurloopje van 50'. Gisterenochtend stond er een zwemtraining op het programma met enkele extensieve prikkels. 's Avonds kon ik (dank u wel zomeruur) voor de eerste buiten fietsen. Bij ons vertrokken richting Ninove, dan naar Geraardsbergen, binnendoor naar Brakel, Zottegem en terug naar Kerksken, goed voor 64km, en daarnet een iets langere duurloop van 1h20.
Toen we een tijdje geleden in Kerksken kwamen wonen had Bob, die ook loopt en iets verder woont, mij ongeveer beschreven waar hij meestal ging lopen. Ik denk dat ik het ook maar "ongeveer" gevonden heb. Gevolg; een veldbaan die doodliep, ik kon op mijn stappen terugkeren. Een andere veldbaan dan maar... hetzelfde resultaat! De derde keer was ik het beu om steeds dezelfde weg terug te keren en ben ik gewoon door de weide gelopen, dan een maïsveld (waar nog maïs stond van vorig jaar), nog een weide, weer een omgeploegde akker.... Op dat moment wist ik terug waarom ik geen veldloper ben gebleven... Kijken waar je loopt, supergeconcentreerd en toch nog mijn voet omslaan! Eventjes pijn doorbijten, daarna ging het weer over. Ik was nog maar een 20tal minuutjes weg en besloot verder te lopen. De laatste 10' voelde ik terug wat pijn, maar toen ik thuis kwam en mijn schoenen uitdeed begon hij toch wat op te zwellen. Na wat ijs en zalf hoop ik dat de schade morgen zal meevallen.
Ik heb al redelijk wat voeten omgeslaan, verzwikt en verstuikt, dus weet ik ondertussen waarover ik spreek. Nu doet het nog pijn maar in principe kan ik morgen wel fietsen, maar lopen zal toch een tweetal dagen niet aan de orde zijn. Morgen trek ik 's avonds naar Mechelen voor een snellere fietstraining rond "de put in Walem", vrijdag staat er dan nog een zwemtraining op het programma en hopelijk kan ik zaterdag terug lopen.