Eindelijk terug onder 75kg

Wat elk seizoen terug een streefdoel op zich is, heb ik voor het eerst in 4 jaar nog eens bereikt. Daarnet stond de weegschaal op 74,5kg. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik mij na een zeer rustig duurloopje van 30' gewogen heb. Ben eens benieuwd wat de weegschaal morgenvroeg zal zeggen. Maar met het oog op de wedstrijd zondag in Leuven is dit toch wel een mentale opsteker :-)

De driedaagse van Oost-Vlaanderen

Deze middag kan ik mijn beentjes eindelijk wat rust gunnen want ze hebben het de laatste drie dagen stevig te verduren gehad. Zoals jullie al gezien hadden stond zaterdag de 1/4 niet stayer triatlon van St.-Laureins op het programma. Over de wedstrijd kan ik zeer tevreden zijn.

Na een zeer goede zwemstart zwom ik enige tijd in vierde positie, nog nooit meegemaakt!! Na het keerpunt, het zwemparcours was 500 op en 500 terug, maakte ik de fout om iets te dicht bij de boeien te zwemmen. Zo kwam ik eigenlijk ik de golven terecht van de tragere zwemmers aan de andere kant van het touw. Blijkbaar zwom ik vooraan van een groepje want tussen meter 600 en 900 kwamen er mij op korte tijd redelijk wat zwemmers voorbij. Uiteindelijk zette ik als 13de voet aan wal en kon de 400m lange looptocht naar de wisselzone beginnen. Eens op de fiets vond ik redelijk snel het goede ritme. Een paar snelle mannen waren al weg en ééntje kon nog wegrijden. Drie man op kop en wij met een groepje van een man of vijf zes erachter. Dit bleef zo gedurende 40km. Enkel Mario Appermans fietste naar het einde toe nog een voorsprong van een 15 tal seconden bijeen. Eerdere pogingen van Jan Peiren en Wim De Doncker droegen nooit zeer ver. Ikzelf bleef steeds alert vooraan in de groep meerijden om enerzijds toch wat zicht op de situatie te behouden en zo geen onnodige krachten te verspelen en anderzijds om geen sanctioneringen op te lopen wegens stayeren (wieltjeszuigen voor de niet triatleten onder ons).

Na een snelle wissel had ik al snel door dat mijn mede fietsers onmachtig waren om te volgen in het lopen en kon de jacht op het podium beginnen. Michael Dewilde had een niet onaardige voorsprong van 4' en was dus buiten schot. Joury Gokel en Johan Smolders lagen na iets meer dan 1 km nog 1'30" voor. Joury en ik lopen ongeveer evensnel en was dus te ver weg. Op Johan Smolders liep ik elke kilometer ongeveer 5 à 10 seconden in. 1'30" = 90", 10 seconden per km op 9km = 90". Dit was nog speelbaar. Aangezien er meer kilometers van 5" tussenzaten dan kilometers van 10" ben ik gestrand op 15" van het podium.

Aan mijn mecanicien zal het alleszins niet gelegen hebben. Rube zorgde voor de ideale druk in mijn banden! Aangezien de wedstrijd in St.-Laureins een middel was en geen doel, werd er vandaag en gisteren nog stevig doorgetraind. Gisteren stonden er 92 kilometers op mijn fietscomputer met als opwarmer 3 korte hellingen op 5 kilometer. Voor diegenen die thuis zijn in de buurt van Brakel: Elverenberg - Toepkapelweg - Tenbosse. Daarna stonden nog 3 x 10 km aan wedstrijdtempo op het programma met 3 kilometer recuperatie.
Deze morgen kon je mij vinden in het park van Aalst voor een progressieve duurloop van 1uur, vertrekken aan 4"30"/km en eindigen aan 3'45"/km. De bedoeling was om dit nog iets sneller en langer vol te houden maar dit was zonder het gevoel in mijn benen gerekend, 30' uitlopen gebeurde dan weer probleemloos aan 4'30"/km. Nu nog in de loop van de week een deugddoende massage en 1 intensieve zwemprikkel. Dan zou ik moeten klaar zijn voor de 1/2 triatlon in Leuven komende zondag.

4de plaats Sint Laureins

Michael de Wilde fietst te rap, Joury Gokel zwemt te snel (al kan hij ook een aardig stukje fietsen natuurlijk) en Johan Smolders is me voorbij gestoven op de fiets. In een niet stayer wedstrijd met slechts 1000m zwemmen spelen op een winderig vlak parcours de "hardrij capaciteiten" een grote rol. Ik kan ondertussen ook aardig stukje fietsen, maar geef mij toch een selectiever parcours...
Een vierde plaats was dus mijn deel vandaag. Tevreden kon ik naar huis keren. Een uitgebreid verslag volgt nog wel, nu eerst nog wat nagenieten met een Duvel en voetbal op den tv.

4 keer slapen...

... zal mijn belangrijkste trainingsarbeid zijn de komende dagen. Het zware werk zit erop, laat de eerste wedstrijd (De Haan niet meegerekend) maar komen. Zaterdag staat de 1/4 triatlon van Sint Laureins op het programma. Het is altijd zeer moeilijk inschatten wat het resultaat zal zijn na een langere trainingsperiode zonder wedstrijd. Aan de trainingen zal het niet liggen. Ondanks de vervelende voetblessure een paar weken geleden, heb ik toch al mijn looptrainingen perfect kunnen uitvoeren. De laatste dagen waren redelijk lastig en zoals ik vorig seizoen ook gedaan heb begin ik aan mijn taperperiode met een massagebeurt. Mijn collega Yves Crombeen heeft een tijdje geleden in Nederland een opleiding als sportmasseur gevolgd en in de zomer kan hij mij tot zijn klanten rekenen. De afvalstoffen die nu in mijn benen zitten, moet hij er straks maar zien uit te masseren. De komende dagen wordt er alleen nog maar los -gelopen, -gefietst en -gezwommen om dan zaterdag klaar te zijn voor de race-day.

Allemaal mietjes

Het is ondertussen wel een cliché geworden. Maar na het zien van de prachtige documentaire over Marc Herremans ben ik er nog meer van overtuigd dat wij allemaal een bende mietjes zijn. Zagen over het weer, een klein kwaaltje hier, even geen tijd om te trainen, motivatie even wat minder en een training overslaan, 's morgens in bed blijven liggen in plaats van in het zwembad te duiken omdat we toch onze ogen zo moeilijk openkrijgen... Indien we allemaal wat meer Marc in ons zouden hebben, denk ik dat er nogal wat wereldprestaties zouden geleverd worden. Na de film, die reeds voorafgegaan werd door een zware training (nou ja wat heet dan zwaar natuurlijk), had ik direct het gevoel: "Ik ga nog wat trainen".
Ik ben ervan overtuigd dat deze film voor iedereen (zeker niet alleen voor sporters) een ideale bron van motivatie kan zijn als het eventjes iets minder gaat! Ik zou dus zeggen, filmpje kijken en opnieuw aan de slag!!

Trainingen gemist door wegenwerken

Door ziekte, blessures, vermoeidheid of andere werkomstandigheden kon het al eens gebeuren dat er een training moest geannuleerd worden. Deze week echter stonden de werken van Aquafin centraal in mijn tijdsschema. Na één week bedrijvigheid op en rond onze oprit heb ik toch een vijftal trainingen niet kunnen uitvoeren. Elke dag was er wel een probleem zodat er 's avonds andere zaken moesten gebeuren in plaats van te kunnen genieten van de laatste dagen 'voorzomerweer'.

Woensdagmiddag kwamen er kleine bartsjes in onze keuken en inkomhal. Woensdagavond bleek een stuk van de ondergrondse riool ingestort zodat deze in allerijl vrijgemaakt moest worden zodat het water wegkon en wij niet langzaamaan onderwatergezet werden. Donderdag heb ik mij dan een vrije dag moeten nemen om min of meer toe te zien op de werken die uitgevoerd werden om het water beter weg te laten lopen. 's Avonds kon ik dan toch even mijn gedachten verzetten met een korte looptraining.

Overal in het land bleef het vrijdag droog, behalve in Kerksken. Net voor ik vertrok voor 2h met de fiets brak bij ons de hel los, een kleine 10 minuten stonden alle hemelsluizen open. Onze grachten en dijken konden dit net aan, maar ook enkel omdat Marieke en ik bij de eerste donderslag zijn buitengevlogen om nog het één en het ander aan te passen. Diezelfde avond is er nog iemand gekomen om onze gracht verder uit te graven. Zaterdagmorgen om 7h stond ik dan weer paraat op de technische dienst van de gemeente om zandzakjes te vullen. De hele voormiddag ben ik dan in de weer geweest om erger te voorkomen bij een volgende hevige regenbui. Na die regenbui bleken onze buren een meter water in hun kelder te hebben. Tot een uur of acht 's avonds zijn we dan in de weer geweest om hier het probleem op te sporen. Bleek dat hier ook een riool volledig verdwenen was. Terug alles uitgegraven en bye bye drie trainingen die dag...

Als je weet dat hoger afgebeelde foto vanuit onze voordeur getrokken is kan je je wel inbeelden dat zo een situatie er niet zonder problemen kan gekomen zijn...

Hopelijk blijft het deze week bij lichte regen, motregen of zachte regen (zoals Frank Deboosere het zo mooi kan verwoorden). Niet alleen voor de trainingen heb ik de laatste 35 dagen de regen niet gemist!!!

Een trotse peter...

Het is babyboom bij de familie Peeters. Trees, de oudere zus van Marieke, is maandag bevallen van een flinke dochter. Juta Hermans was 51cm en woog bijna 3,5 kg. Moeder en dochter stellen het wel. Vader en grote broer zijn natuurlijk ook heel trots. Maar ik heb ook redenen om trots te zijn, want 10 weken na mijn vaderschap ben ik nu ook peter geworden!
Maar ere wie ere toekomst, een dikke proficiat aan Trees en David, en ik kan maar één ding zeggen: Geniet er van want ze worden zo rap groot (nu kan ik uit ervaring spreken :-))