Nieuwe website

Dankzij de combinatie een handige juf informatica, iWeb en een klein beetje tijd ben ik vanaf heden een mooie website rijker. Marieke heeft voor mij een website ineen gestoken waar ik iets meer info kan op plaatsen dan op deze blog. Waarvoor mijn welgemeende dank, eveneens aan de hulplijn voor de fine-tuning.

Hier zullen dus geen berichten meer gepost worden, maar je kan vanaf nu steeds terecht op http://users.telenet.be/pieterhelin

Veel surfplezier!!

Bobben

Deze middag toen ik naar de zevende dag aan het kijken was, heb ik plots het licht gezien... In een leuk gesprek met Geert Van Vaerenbergh en één van zijn bobsleedames ging het over hun plannen om met een Belgische damesbobsleeteam te trainen voor de wintersspelen in Vancouver in 2010. Toen Eva Willemarck aan Alain Conincx vertelde dat ze nog moest bijkomen om op wedstrijdgewicht te komen!! Bijkomen?!?!



Yes, dat wordt mijn sport... Geen zorgen meer over die extra ... kilos. Mc Donalds, frieten, smoutebollen,... de dag voor de wedstrijd!! Niet omdat ik het lekker vind, maar ik moet nu spijtig genoeg eenmaal bijkomen!!

Maar wat is het profiel van een bobber (of is het bobsleeër?): Grote startsnelheid, explosiviteit, grote sprongkracht en stuurmanskunst. Aangezien die 3 eerst eigenschappen voor mij onoverkomelijke problemen zijn zal er aan mij nooit een grote bobber verloren gaan.

Deze morgen zijn we dan maar begonnen met de strijd tegen de kilos met een zeer mooie mountainbike tocht in Gooik + heen en terug naar daar, dat maakte 82 kilometer in ongeveer 3h30...

Frustraties

Eén of andere verkeersdeskundige heeft een tijdje terug beslist dat er in de Kennedytunnel op de Antwerpse ring maar 70km/u mag gereden worden. Om het verkeer dan een beetje af te remmen hebben ze vanaf de parking in Kruibeke van die zogenaamde slimme verkeersborden geplaatst. Afhankelijk van de verkeerssituatie kunnen ze dan een andere boodschap op die borden weergeven. In de praktijk komt het erop neer dat als je daar stil staat in de file die borden uiteraard mooi op 70 staan te blinken!! Verschrikkelijk...

Ik zit dagelijks redelijk wat uren in mijn wagen en heb zo nog wat frustraties in het verkeer: middenbaanvakrijders op de autostrade, vrachtwagens die inhalen (al dan niet in de regen), mensen die twee parkeerplaatsen innemen, ouders die hun kinderen de school zouden binnenrijden (om dan te klagen over de verkeersonveiligheid aan de schoolpoorten), chauffeurs die helemaal geen ogen in hunne kop hebben en nog veel minder rekening houden met de zwakke weggebruiker,...
Voor de slechte verstaander, ik ben de eerste voorstander van het tijdelijke rijbewijs. Om de zoveel tijd moet je kunnen aantonen dat je nog steeds op een veilige manier je kunt voortbewegen in het verkeer, en niet vanaf een bepaalde leeftijd. Maar voor iedereen!! Maar die even terzijde.

Maar mijn allergrootste frustatie zit momenteel in de zetel met een computer op zijn schoot. Elk jaar met het vallen van de bladeren (levensgevaarlijk, glad om over te fietsen en je ziet niet meer waar je je voeten zet tijden het lopen) in combinatie met het winteruur (waarvoor is dit uberhaupt nodig) ploft er zich thuis in mijn zetel een steeds meer uitdeinend lichaam. Dat van mij!

Maar hier kan ik tenminste zelf iets doen, morgen beginnen we er aan, 85km met de mountainbike...

F**k, Shit, Kl***, ***verdomme, Lomperik,...

Dit is maar een kleine fractie van de woorden die door mijn hoofd flitsten op het moment ik mijn voet omsloeg.

Wat voorafging... Na een vlotte reis met taxi David, vliegtuig en metro vond ik na een kleine zoektocht tegen een uur of vier ons hotel in cetrum Manhatten. We hadden slechts om zes uur afgesproken met de rest van de groep (3 duisters en een oostenrijker). Ik had dus nog even tijd om al een klein stukje van New York te verkennen. Nadat we elkaar hadden teruggevonden in de lobby gingen we nog even loslopen en enkele versnellingen doen. Bij de laatste versnelling keek ik even op mijn Polar om te zien hoe snel ik liep en stapte in een putje... de gevolgen daarvan kan je lezen in de titel van dit stukje!

De volgende ochtend kon ik amper op mijn voet staan toen ik uit bed kwam, lopen was dus uitgesloten. Toch besloot ik van start te gaan omdat alle rangschikkingen daar draaiden rond "het team". De tijdsregistratie verliep met chip, ik moest starten om op een officiele startlijst te komen, maar na 100m strompelen stond ik weer langs de kant. Tot zover mijn JP Morgan Chase Challenge...

Gelukkig kon ik wel nog wandelen, al was het wel meer strompelen en hinken en kon ik toch wat rondlopen en vooral mij ogen de kost geven in New York. Hieronder vind je mijn impressie van New York...





Bij de Verenigde Naties is er geen discussie mogelijk



Sfeerbeeld uit China town, hier liepen niet veel toeristen meer...



Iemand een kipje uit China Town?



Het "Apple Center" op het hoek van 5th Av en Central Park: één grote mierennest, maar ik heb de iPhone al in mijn handen gehad



De kleine honger kan je overal stillen, voor elke variant van de 'hamburger' kan je hier terecht: vettig, vettiger, vettigst



Time Square: the bigger, the better en vooral als't maar beweegt



De m&m's store op Time Square, uiteraard met GIGA tv scherm



De meest bizarre combinaties vind je in New York



In New York zijn er drie zekerheden: Starbucks, Mac Donalds en Limosines...


Ondanks al het hectische en de vele vluchtige, informele, maar zeer vriendelijke contacten (want daar zijn amerikanen zeer goed in) is het soms eens goed om stil te blijven staan bij de belangrijke dingen des leven

New York

Volgende week deze tijd zit mijn seizoen 2007 er echt op. Dan zal ik in New York aan het rondtoeren zijn en in sneltempo zoveel mogelijk proberen te zien. Want naar het schijnt valt er wat te beleven in de stad die nooit slaapt. Zaterdagmorgen om 9h plaatselijke tijd start de JP Morgan Chase Final, 5,6 km vollen bak... Als de start wat meezit (met 700) man hoop ik op een tijd ergens tussen 17'40 en 17'50. Dan zal ik aan 3'10 per kilometer moeten lopen en voor een lange afstandstriatleet behoorlijk snel. Mijn trainingen de laatste weken gingen alvast behoorlijk vlot.
Eergisteren stond de laatste zware intervaltraining op het programma, 2x3km in het Vondelhof aan 9'59 en 10'07, het was lang geleden dat ik nog eens last had van krampen in mijn darmen tijdens training, maar de bij de laatste duizend meter mocht het niet baten en moest ik mijn snelheid toch wel behoorlijk laten zakken. De vorige weken gingen mijn 1000den telkens rond de 3'11, dus die 17'40 moet misschien wel haalbaar zijn. Potten zal ik daar alvast niet breken in de einduitslag... Elk team start met een ploeg van 4 man. Het winnende team vorig jaar liep met z'n allen onder de 17'. Maar kom voor de eer en glorie van je werkgever wil een mens al eens een efforke doen (al is het wel voor drie dagen New York in ruil)!

Lang leve de afwisseling

Sinds vorige zondag zit mijn triatlonseizoen erop. De enige wedstrijd die me nu nog rest is een stratenloop in New York. Ondanks het goede weer en de verschillende invitaties heb ik dit weekend NIET gefietst. Bezoekjes aan het zwembad zitten er nu evenmin in, enkel lopen, lopen en nog eens lopen. De verleiding is natuurlijk groot om nog een paar weken te draaien van 90km... Maar met mijn gevoelige achillespees beperk ik mijn kilometers toch maar tot een 60-tal. Gespreid over 5 trainingen lijkt het alsof ik deze week niets gedaan heb. Twee duurloopjes van 1h, een duurloop met wat extensieve stukken, een stevige intervaltraining en 1 recuperatietraining, dit is mijn trainingsmenu gedurende de voorbije en volgende weken.
Na New York staat de gebruikelijke volledige rust gepland, ik denk dat de drang om dan te fietsen en te zwemmen zeer groot zal zijn... Na een week mis ik het al

1, 2, 3, 4, 5, 6, .., 2x8

Ik ben vandaag niet in mijn opzet geslaagd. Een 7de plaats zou me dit seizoen een mega-tierce opleveren. Van plaats 1 tot 8 had ik ze dit seizoen allemaal al gehad, enkel nummertje 7 ontbrak nog. Met redelijk wat jong geweld aan de start, van de traditionele belgische seizoensafsluiter in Mechelen, wist ik dt dit een niet zo vanzelfsprekende opdracht zou zijn. Met Stijn Goris, Marc Geerts, Kjell Verleysen, Lander Dircken, Bert Jamaer, Simon Decuyper en Wouter Monchy stonden er al zeven man aan de start die allemaal minstens 2 minuten rapper kunnen zwemmen. Dit geschiedde ook, Met ongeveer 2'30" achterstand op Stijn begon ik aan mijn fietsproef. Aan het keerpunt zag ik dat er steeds drie groepjes voor ons uitreden. In die eerste twee zaten deze zeven man. Ondanks de zeer goede samenwerking bij ons in de groep, met oa Hans Moonen en Belgisch juniorenkampioen Gilles Cottyn reden de twee eerste groepjes steeds verder weg. Na een zeer snelle wissel van Gilles, was hij nog het enige opstakel dat in mijn weg stond om mijn jacht naar te zevende plaats te beginnen. Gilles kon ik snel achterlaten, evenals een man of twee uit groepje drie. Tom Mets van het plaatselijke SP&O was de laatste die eraan moest geloven. Langs de vaart kon ik mijn achterstand op die zo begeerde zevende plek goed inschatten en zag dat Wouter Monchy toch iets te ver weg was, meer dan 4 minuten op bijna 11 kilometer was toch iets te veel.

De top 10 werd vervolledigd door Dirk Huyberehts die nog een mooie remonte plaatste en Hans Moonen. De nummers 1 tot 7 staan hierboven reeds in de juiste volgorde.
Fotos volgen in de loop van de week...

Zo kon ik een meer dan geslaagd triatlonseizoen in (mijn tweede home-town) Mechelen afsluiten. De zwembroek en de fies gaan even aan de kant. Mijn loopsloffen hebben nog drie weken arbeid te verrichten in voorbereiding op de JP Morgan Chase Challenge Final in New York op 6 oktober.