Blankenberge

Lang geleden had onze vriend Hugo Matthijssen een vriendin, genaamd Nancy. Die Nancy, die hij uiteraard doodgraag zag, had wel een bijzondere manier om mensen te overtuigen om op verlof te gaan:

Ik had eens een vriendin, zij heette Nancy
Het was zomer en ik kende haar maar pas
Ze wou wel even met me op vakantie
Maar alleen als het naar Blankenberge was

Ik zei 'schat, wat valt daar nu te beleven'
't Is vast nog fakker in Maaseik of Deurne-Zuid
Toen zei ze 'makker, luister nu eens even'
We gaan naar Blankenberge of ik maak het uit

Zijn liefde voor Nancy werd al snel eveneens liefde voor Blankenberge:

Blankenberge Blankenberge, wonderschone stad
Ik wou dat ik in m'n achtertuin zo'n Blankenberge had
Blankenberge Blankenberge, parel aan de kust
De mooiste plek op aarde voor wie zand met schelpjes lust

Blankenberge in je achtertuin! Ik denk niet dat mijnheer Matthijssen beseft wat zo'n hoeveelheid water in je tuin betekent. Met dank aan Aquafin lijkt het hier nu een beetje op Blankenberge, zelfs de (ramp)toeristen zijn zelfs aanwezig om alles gade te slaan.

Mijn vriendin heet gelukkig niet Nancy, maar Marieke en de laatste plaats waar zij haar vakantie wil doorbrengen zal waarschijnlijk Blankenberge zijn. Voor één dag kan ik haar wel motiveren om dit centrum van Vlaams volkvermaak te bezoeken. Maar dan enkel en alleen als ik meedoe aan de plaatselijke triatlon aldaar. Komende zaterdag gaan wij dus eerst in de file staan richting kust, om daar dan een uur rond te rijden om een parkeerplaatsje te zoeken, dan laveren op den dijk met mijn fietsje tussen allemaal mensen die denken dat deze voor één dag hun eigendom is. Een paar uur later worden deze taferelen dan herhaald in omgekeerde volgorde.

Ik hoop in die tussenperiode mijn reeds succesrijk seizoen verder te zetten. Als ik mijn wedstrijden even overloop kom ik aan een 6de, 4de, 5de, 2de, 8ste en 3de plaats. Om mijn reeks mooi te vervolledigen zou daar een 7 of een 1 nog moeten bijkomen. Als ik dan mag kiezen, toch nummer 1!