Never play with the marathon!
Enige tijd terug kwam Klaartje (zus van Marieke) met het idee om mee te doen aan de kustmarathon, met een ploeg van zes lopers uiteraard. Haar ideeën zijn niet altijd zo schitterend ;-), maar hier wou iedereen toch aan meedoen. Iedereen waren gisteren: Guy (vriend van Klaartje), Tine (andere zus van Marieke), David (schoonbroer van Marieke), Mark (vader van Marieke), Klaartje zelf natuurlijk en ik.
Vrijdagavond vertrokken Marieke en ik al naar het appartement van David zijn tante om de volgende dag toch wat op ons gemakt te zijn. Toen ik daar 's avonds in bed de slaap niet goed kon vatten begon ik met het idee te spelen om het hele afstand te proberen lopen. Ik stond ingeschreven als tweede loper en moest sowieso 10km voor mijn rekening nemen. Aan zo'n aflossingsmarathon of ekiden neem je deel met een ploeg van zes lopers. De eerste loper neemt 5km voor zijn rekening (Guy), dan liep ik er 10, Tine moest de volgende 5 km afleggen om dan het lint aan David door te geven. David moest er ook 10 doen, de finale waerd adan door Klaartje (5km) en Mark gelopen, de laatste 7,2 km op de dijk tussen Middelkerke en Oostende.
Ik had mezelf al voorgenomen om met Tine haar vijf kilometer mee te lopen en dus dacht ik waarom vertrek ik niet samen met Guy, loop mijn stuk, dan met Tine mee, ik start dan mee met David en we zien wel waar we uitkomen... Dit bleek op 25km te zijn aan de haven van Nieuwpoort. Daar was mijn vat leeg! Wat niet meer dan logisch is als je langste duurloop van het seizoen 22km was, twee weken niets gedaan hebt. Dan is bij 25km aan iets trager dan 15km/h alleen maar de eerste 15km plezant. Toen ik na 20km bij David kwam wist ik eigenlijk dat hij mij dood ging doen! 5km later was het inderdaad zover, zover zelfs dat vandaag elke trap, elke stap zelfs elke beweging overal pijn doet. Maar één ding heb ik toch geleerd: Iedereen die een marathon uitloopt verdient ieders respect! Want: Never play with the marathon! dit beslis je niet zomaar de dag op voorhand omdat je niet in slaap geraakt... Dit vergt maanden toegewijde voorbereiding, tenzij je met zes bent natuurlijk.
Eigenlijk zou ik belangrijkste nog vergeten! Met onze ploeg "Peeters&Peeters" (naam van de drukkerij van Mark en van onze gelegenheids-shirtsponsor) eidigden we toch op een mooie 26ste plaats in een tijd van 3h02'en nog wat en waren we het 8ste gemengde team (zowel dames als heren)
Vrijdagavond vertrokken Marieke en ik al naar het appartement van David zijn tante om de volgende dag toch wat op ons gemakt te zijn. Toen ik daar 's avonds in bed de slaap niet goed kon vatten begon ik met het idee te spelen om het hele afstand te proberen lopen. Ik stond ingeschreven als tweede loper en moest sowieso 10km voor mijn rekening nemen. Aan zo'n aflossingsmarathon of ekiden neem je deel met een ploeg van zes lopers. De eerste loper neemt 5km voor zijn rekening (Guy), dan liep ik er 10, Tine moest de volgende 5 km afleggen om dan het lint aan David door te geven. David moest er ook 10 doen, de finale waerd adan door Klaartje (5km) en Mark gelopen, de laatste 7,2 km op de dijk tussen Middelkerke en Oostende.
Ik had mezelf al voorgenomen om met Tine haar vijf kilometer mee te lopen en dus dacht ik waarom vertrek ik niet samen met Guy, loop mijn stuk, dan met Tine mee, ik start dan mee met David en we zien wel waar we uitkomen... Dit bleek op 25km te zijn aan de haven van Nieuwpoort. Daar was mijn vat leeg! Wat niet meer dan logisch is als je langste duurloop van het seizoen 22km was, twee weken niets gedaan hebt. Dan is bij 25km aan iets trager dan 15km/h alleen maar de eerste 15km plezant. Toen ik na 20km bij David kwam wist ik eigenlijk dat hij mij dood ging doen! 5km later was het inderdaad zover, zover zelfs dat vandaag elke trap, elke stap zelfs elke beweging overal pijn doet. Maar één ding heb ik toch geleerd: Iedereen die een marathon uitloopt verdient ieders respect! Want: Never play with the marathon! dit beslis je niet zomaar de dag op voorhand omdat je niet in slaap geraakt... Dit vergt maanden toegewijde voorbereiding, tenzij je met zes bent natuurlijk.
Eigenlijk zou ik belangrijkste nog vergeten! Met onze ploeg "Peeters&Peeters" (naam van de drukkerij van Mark en van onze gelegenheids-shirtsponsor) eidigden we toch op een mooie 26ste plaats in een tijd van 3h02'en nog wat en waren we het 8ste gemengde team (zowel dames als heren)
4 Comments:
Ahzo, met mij was het dus al niet leuk meer... ;o)
Nu ik eens kans had om u er af te lopen, kon ik die kans toch niet laten passeren hé.
Maar geen nood, meer dan waarschijnlijk was dit een zeer eenmalige stunt van mij.
En die stunt is zeker niet voor herhaling vatbaar, maar dat hadden jullie wel al begrepen zeker!!
Als je ook snel wil blijven lopen na 16km, ook in een triathlon, zal je moeten sleutelen aan je loopstijl.
Een reactie posten
<< Home