In schoonheid afgesloten

Voor velen is de 1/4 triatlon in Mechelen de afsluiter van het seizoen. Met een kleine 300 deelnemers is deze wedstrijd ook altijd een paar weken van op voorhand volzet. Ook voor mij betekende deze wedstrijd het einde van mijn eerste triatlonseizoen. Na enkele mooie wedstrijden wou ik voor een laatste keer tonen dat mijn zwemmen toch al mag gezien worden.
Gezien mijn laatste wedstrijdervaringen (Weiswampach en St Martens Latem) hoopte ik vooral op een goede zwemstart. Eens deze overleefd was er wel wat mogelijk. Geholpen door de scheidsrechters, de plaats waar we in het water moesten gaan, lag 50m achter de effectieve start. De mannen (en vrouwen) in het zwart hielden ons achter deze lijn. Vandaar moesten we naar de effectieve start zwemmen en eens de eersten aan die lijn waren, weerklonk het startschot. Voor de eerste keer kreeg ik geen enkele stamp en moest ik er geen enkele uitdelen, wat een luxe!! Gedurende de eerste 1000m had ik een zeer goed gevoel en kon ik het tempo van enkele goede zwemmers volgen. De laatst 500m viel ik op die mannen nog 30" terug, maar toch kwam ik bij de eerste 25 uit het water.
Sinds de ouders van Marieke verhuisd zijn en nu vlakbij aankomst en wisselzone wonen kende ik elk bochtje van het parcours zeer goed. Op de fiets wist ik dan ook op welk plaatsen er hard kon gereden worden en waar en hoe de wind stond. Eens op de fiets heb ik dan ook zoveel mogelijk samenwerking in onze groep te krijgen. Dit lukte zeer goed, door de goede samenwerking bleven enkel de vijf koplopers buiten schot. Peter Croes was platgereden, maar Bert Jammaer, Koen Hoeyberghs en Sijn Goris kunnen natuurlijk ook een aardig stukje met de fiets rijden. Ondanks twee 'balast-atleten' reden zij zelf nog iets sneller als ons. Met Karel Pardaens in de groep wist ik dat er bij ons ook snel zou gelopen worden. Hoe een Hans Moonen, Bert Ackaert, Lander Dircken, Wim Vande Wiele zouden lopen was voor mij een vraagteken. En wat konden die mannen vooraan nog? Dat de drie Leie-mannen buiten schot zouden blijven wist ik wel, maar wie waren die twee anderen? Eens uit het fietsenpark was de achterstand 2'30" Lander vertrok zeer snel, Karel volgde in mijn slipstream. Na een kleine 500 kraakte Lander, die kon mijn tempo niet meer volgden, maar op mijn beurt moest ik Karel direct laten gaan. Op de lange stukken aan de vaart zag ik dat Karel helemaal op het einde ook wat vertraagde, maar de vogel was natuurlijk al lang gaan vliegen en ik wist dat de afstand veel te groot was. Ondertussen was ook al gebleken dat de twee, voor mij onbekende, medekoplopers vooral zeer goede zwemmers waren... Zo kwam ik zeer tevreden als vijfde over de meet.
Vorige week in Latem had ik aan Hans (de speaker) mijn ambities voor Mechelen laten blijken, top 10 zéker, afhankelijk van de bezetting top 5. Ondanks de sterke bezetting dit jaar, haalde ik toch mijn felbegeerde 5de plek!
Rechts bovenaan bij mijn profiel staat dat ik dit jaar de overgang van duathlon naar triathlion probeer te maken. Ik denk dat ik Mechelen nogmaals de bevestiging heb gekregen dat ik resoluut voor triatlon kies. Dat ik wat kon lopen en fietsen wist ik al en over het zwemmen mag ik zeker niet klagen.
Mechelen ligt nu al heel wat chocolade, olieollen, chips en een bezoekje aan de McDonalds achter me en een paar weken per
jaar kan dat wel eens deugd doen!